بررسی کارایی قلاده های سگ آغشته به دلتامترین روی پشه خاکیهای کانون لیشمانیوز احشایی در شهرستان بجنورد

زمینه و هدف:درکانونهای آندمیک لیشمانیوز احشائی ایران سگهای خانگی که یکی از مهمترین مخازن این بیماری محسوب می شوند، بیماری را توسط پشه خاکیها به سایر سگها و انسان انتقال می دهند. عمده روشهای پیشگیری از ییماری در دنیا شامل واکسیناسیون سگها، درمان شیمیایی سگها، شناسایی و حذف سگهای آلوده، آغشته سازی سگها با صابونها و شامپوهای پیروتروئیدی می باشد که نتایج مختلفی از کارایی این روشها گزارش شده است. امروزه کاربرد قلاده های آغشته به دلتامترین به علت خواص مفید آن در پیشگیری از ابتلا سگها به لیشمانیوز احشائی مورد توجه قرار گرفته است. روش بررسی: در این پژوهش شاخص های کارایی قلاده های Scalibor در کانون لیشمانیوز احشایی استان خراسان شمالی بررسی شد. برای این منظور، 6 سگ مشابه از لحاظ سن، نژاد، وزن و عدم ابتلا به لیشمانیوز احشائی انتخاب و در دو گروه تیمار و شاهد به طور تصادفی گروه بندی شدند. قلاده ها در ابتدای فصل انتقال، به 3 سگ به عنوان تیمار بسته شد و 3 سگ فاقد قلاده نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. دو هفته بعد از قلاده گذاری و هر 15 روز یکبار از تیر ماه لغایت شهریورماه 86-85 به هنگام غروب آفتاب یکی از سگ های گروه تیمار و شاهد با رعایت جایگزینی آنها در هر نوبت در داخل پشه بندهای مجزا با پشه خاکی های صید شده از روستاهای انتخابی به مدت 2 ساعت تماس داده شدند. سپس پشه خاکیها از داخل پشه بندها مجدداً صید و به تفکیک در دو گروه زنده و مرده به آزمایشگاه منتقل شدند و نسبت مرگ و میر پشه های خونخورده و نخورده بعد از 24 ساعت قرائت شد. یافته ها: نتایج نشان داد شاخص نسبت خونخواری پشه خاکیها در گروه تیمار 6/27-4/13% و در گروه شاهد (فاقد قلاده) 3/59-2/54% بوده و اختلاف موجود معنی دار می باشد (005/0p